Friday 3 April 2009

Accents - Τονισμός

In modern Greek you put the stress in every word that has two or more syllabuses.
The one-syllabus words don't accept a stress. Exemptions: a) the word ή = or, either (i.e. Θα το φέρει η Άννα ή η Μαρία) b) the interrogative πού and πώς either when there are used in direct questions or in indirect speech (i.e. α) Πού πας; β) Πώς θα έρθει; γ) Τον ρώτησα πού είναι ο σταθμός. δ) Μας είπε πώς τον λένε. c) the weak types of the personal pronouns (i.e. Η μητέρα μού έδωσε ένα βιβλίο = The mother gave to me a book, whereas Η μητέρα μου έδωσε ένα βιβλίο σ' εμένα = My mother gave a book to me)
Notice also the following example: Το ποδήλατό μου. This word accepts two stresses as the initial stress is on the 3rd syllabus from the end (-ή) and also because a possessive pronoun follows (μου). Then, the stress of the pronoun moves to the preceding word and in this case the word ends up with two stresses.
Lastly, the words in modern Greek are stressed in one of the three syllabuses from the end (never on the fourth, fifth or sixth): i.e. αγγελιοφόρος, συνεπάγεται, διαδίκτυο, ζωή.

Exercise 

Put the stesses in the following extract:

- Τι χρωμα εχει η λυπη; ρωτησε τ' αστερι την κερασια και παραπατησε στο ξεφτι καποιου συννεφου που περνουσε βιαστικα. Δεν ακουσες; Σε ρωτησα, τι χρωμα εχει η λυπη
- Εχει το χρωμα που παιρνει η θαλασσα, την ωρα που γερνει ο ηλιος στην αγκαλια της. Ενα βαθυ, αγριο μπλε.
- Τι χρωμα εχουν τα ονειρα;
- Τα ονειρα; τα ονειρα εχουν το χρωμα του δειλινου.
- Τι χρωμα εχει η χαρα;
- Το χρωμα του μεσημεριου, αστερακι μου.
- Και η μοναξια;
- Η μοναξια εχει χρωμα μενεξελι.
- Τι ομορφα που ειναι τα χρωματα! Θα σου χαρισω ενα ουρανιο τοξο να το ριχνεις επανω σου οταν κρυωνεις.
Τ' αστερι εκλεισε τα ματια του, κι ακουμπησε στο φραχτη. Εμεινε καμποσο εκει και ξεκουραστηκε.
- Και η αγαπη; Ξεχασα να σε ρωτησω, τι χρωμα εχει η αγαπη;
- Το χρωμα που εχουν τα ματια του Θεου, απαντησε το δεντρο.
- Τι χρωμα εχει ο ερωτας;
- Ο ερωτας εχει το χρωμα του φεγγαριου, οταν ειναι πανσεληνος.
- Ο ερωτας εχει το χρωμα του φεγγαριου ... ετσι ε! ειπε τ' αστερι.
Κοιταξε μακρια στο κενο. Και δακρυσε.
(Αλκυόνη Παπαδάκη, "Το χρώμα του φεγγαριού", Καλέντης: Αθήνα 1991, σσ. 90-11).

Key to exercise

- Τι χρώμα έχει η λύπη; ρώτησε τ' αστέρι την κερασιά και παραπάτησε στο ξέφτι κάποιου σύννεφου που περνούσε βιαστικά. Δεν άκουσες; Σε ρώτησα, τι χρώμα έχει η λύπη.
- Έχει το χρώμα που παίρνει η θάλασσα, την ώρα που γέρνει ο ήλιος στην αγκαλιά της. Ένα βαθύ, άγριο μπλε.
- Τι χρώμα έχουν τα όνειρα;
- Τα όνειρα; τα όνειρα έχουν το χρώμα του δειλινού.
- Τι χρώμα έχει η χαρά;
- Το χρώμα του μεσημεριού, αστεράκι μου.
- Και η μοναξιά;
- Η μοναξιά έχει χρώμα μενεξελί.
- Τι όμορφα που είναι τα χρώματα! Θα σου χαρίσω ένα ουράνιο τόξο να το ρίχνεις επάνω σου όταν κρυώνεις.
- Τ' αστέρι έκλεισε τα μάτια του, κι ακούμπησε στο φράχτη. Έμεινε κάμποσο εκεί και ξεκουράστηκε.
- Και η αγάπη; Ξέχασα να σε ρωτήσω, τι χρώμα έχει η αγάπη;
-Το χρώμα που έχουν τα μάτια του Θεού, απάντησε το δέντρο.
- Τι χρώμα έχει ο έρωτας;
- Ο έρωτας έχει το χρώμα του φεγγαριού, όταν είναι πανσέληνος.
- Ο έρωτας έχει το χρώμα του φεγγαριού... έτσι ε! είπε τ' αστέρι.
Κοίταξε μακριά στο κενό. Και δάκρυσε.

No comments: