Wednesday 19 February 2014

Literature (Elytis) – Past Tenses

Underline the Past Tenses of the text in the Indicative Mood.
Ξημερώνοντας τ’ Αγιαννιού, με την αύριο των Φώτων, λάβαμε τη διαταγή να κινήσουμε πάλι μπροστά, για τα μέρη όπου δεν έχει καθημερινές και σκόλες. Έπρεπε, λέει, να πιάσουμε τις γραμμές που κρατούσανε ως τότε οι Αρτινοί, από Χειμάρρα ως Τεπελένι. Λόγω που εκείνοι πολεμούσανε απ’ την πρώτη μέρα, συνέχεια, κι είχαν μείνει σχεδόν οι μισοί και δεν αντέχανε άλλο.
Δώδεκα μέρες κιόλας είχαμε μεις πιο πίσω, στα χωριά. Κι απάνω που συνήθιζε τ’ αυτί μας πάλι στα γλυκά τριξίματα της γης, και δειλά συλλαβίζαμε το γάβγισμα του σκύλου ή τον αχό της μακρινής καμπάνας, να που ήταν ανάγκη, λέει, να γυρίσουμε το μόνο αχολόι που ξέραμε: στο αργό και βαρύ των κανονιών, στο ξερό και στο γρήγορο των πολυβόλων.
Νύχτα πάνω στη νύχτα βαδίζαμε ασταμάτητα, ένας πίσω απ’ τον άλλο, ίδια τυφλοί. Με κόπο ξεκολλώντας το ποδάρι από τη λάσπη, όπου, φορές, εκαταβούλιαζε ίσαμε το γόνατο. Επειδή το πιο συχνά ψιχάλιζε στους δρόμους έξω, καθώς μες στην ψυχή μας. Και τις λίγες φορές όπου κάναμε στάση να ξεκουραστούμε, μήτε που αλλάζαμε κουβέντα, μονάχα σοβαροί και αμίλητοι, φέγγοντας μ’ ένα μικρό δαδί, μία-μία εμοιραζόμασταν τη σταφίδα. Η φορές πάλι, αν ήταν βολετό, λύναμε βιαστικά τα ρούχα και ξυνόμασταν με λύσσα ώρες πολλές, όσο να τρέξουν τα αίματα. Τι μας είχε ανέβει η ψείρα ως το λαιμό, κι ήταν αυτό πιο κι απ’ την κούραση ανυπόφερτο. Τέλος, κάποτε ακουγότανε στα σκοτεινά η σφυρίχτρα, σημάδι ότι κινούσαμε, και πάλι σαν τα ζα τραβούσαμε μπροστά να κερδίσουμε δρόμο, πριχτού ξημερώσει και μας βάλουνε στόχο τ’ αερόπλανα. Επειδή ο Θεός δεν κάτεχε από στόχους ή τέτοια, κι όπως το ‘χε συνήθειο του, στην ίδια πάντοτε ώρα ξημέρωνε το φως.
Τότες, χωμένοι μες στις ρεματιές, γέρναμε το κεφάλι από το μέρος το βαρύ, όπου δε βγαίνουνε όνειρα. Και τα πουλιά μας θύμωναν, που δε δίναμε τάχα σημασία στα λόγια τους – ίσως και που ασκημίζαμε χωρίς αιτία την πλάση. Άλλης λογής εμείς χωριάτες, μ’ άλλω λογιώ ξινάρια και σιδερικά στα χέρια μας, που ξορκισμένα να ‘ναι.
Οδυσσέας Ελύτης, «Το Άξιον Εστί», Ίκαρος: Αθήνα, σ. 30.
Key to exercise
Ξημερώνοντας τ’ Αγιαννιού, με την αύριο των Φώτων, λάβαμε τη διαταγή να κινήσουμε πάλι μπροστά, για τα μέρη όπου δεν έχει καθημερινές και σκόλες. Έπρεπε, λέει, να πιάσουμε τις γραμμές που κρατούσανε ως τότε οι Αρτινοί, από Χειμάρρα ως Τεπελένι. Λόγω που εκείνοι πολεμούσανε απ’ την πρώτη μέρα, συνέχεια, κι είχαν μείνει σχεδόν οι μισοί και δεν αντέχανε άλλο.
Δώδεκα μέρες κιόλας είχαμε μεις πιο πίσω, στα χωριά. Κι απάνω που συνήθιζε τ’ αυτί μας πάλι στα γλυκά τριξίματα της γης, και δειλά συλλαβίζαμε το γάβγισμα του σκύλου ή τον αχό της μακρινής καμπάνας, να που ήταν ανάγκη, λέει, να γυρίσουμε το μόνο αχολόι που ξέραμε: στο αργό και βαρύ των κανονιών, στο ξερό και στο γρήγορο των πολυβόλων.
Νύχτα πάνω στη νύχτα βαδίζαμε ασταμάτητα, ένας πίσω απ’ τον άλλο, ίδια τυφλοί. Με κόπο ξεκολλώντας το ποδάρι από τη λάσπη, όπου, φορές, εκαταβούλιαζε ίσαμε το γόνατο. Επειδή το πιο συχνά ψιχάλιζε στους δρόμους έξω, καθώς μες στην ψυχή μας. Και τις λίγες φορές όπου κάναμε στάση να ξεκουραστούμε, μήτε που αλλάζαμε κουβέντα, μονάχα σοβαροί και αμίλητοι, φέγγοντας μ’ ένα μικρό δαδί, μία-μία εμοιραζόμασταν τη σταφίδα. Η φορές πάλι, αν ήταν βολετό, λύναμε βιαστικά τα ρούχα και ξυνόμασταν με λύσσα ώρες πολλές, όσο να τρέξουν τα αίματα. Τι μας είχε ανέβει η ψείρα ως το λαιμό, κι ήταν αυτό πιο κι απ’ την κούραση ανυπόφερτο. Τέλος, κάποτε ακουγότανε στα σκοτεινά η σφυρίχτρα, σημάδι ότι κινούσαμε, και πάλι σαν τα ζα τραβούσαμε μπροστά να κερδίσουμε δρόμο, πριχτού ξημερώσει και μας βάλουνε στόχο τ’ αερόπλανα. Επειδή ο Θεός δεν κάτεχε από στόχους ή τέτοια, κι όπως το ‘χε συνήθειο του, στην ίδια πάντοτε ώρα ξημέρωνε το φως.
Τότες, χωμένοι μες στις ρεματιές, γέρναμε το κεφάλι από το μέρος το βαρύ, όπου δε βγαίνουνε όνειρα. Και τα πουλιά μας θύμωναν, που δε δίναμε τάχα σημασία στα λόγια τους – ίσως και που ασκημίζαμε χωρίς αιτία την πλάση. Άλλης λογής εμείς χωριάτες, μ’ άλλω λογιώ ξινάρια και σιδερικά στα χέρια μας, που ξορκισμένα να ‘ναι.
Οδυσσέας Ελύτης, «Το Άξιον Εστί», Ίκαρος: Αθήνα, σ. 30.

Syntax - Exercise

Put the words in a correct order.
1. Ελληνίδα, Σβετλάνα, δεν, η, είναι.
2. Αμερική, ζει, Χουάν, ο, στην.
3. ο, πικρός, καφές, είναι, αυτός.
4. πηγαίνει, δεν, αρέσει, να, του, ταξίδια.
5. σου, κάνει, δουλειά, ο, τι, πατέρας;
6. μας, να, παραλία, αρέσει, κάνουμε, στην, βόλτα.
7. τι, σήμερα, καιρό, Βουλγαρία, στη, κάνει;
8. ο, Λονδίνου, μάγειρας, ένα, Βασίλης, ως, δουλεύει, σε, ξενοδοχείο, στο, μικρό, κέντρο, του.
9. πότε, Καβάλα, πας, θα, στην;
10. τον, μας, τους, επισκεφτούμε, Σικελία, Αύγουστο, θα, φίλους, στη.
Key to exercise
  1. Η Σβετλάνα δεν είναι Ελληνίδα.
  2. Ο Χουάν ζει στην Αμερική.
  3. Αυτός ο καφές είναι πικρός.
  4. Δεν του αρέσει να πηγαίνει ταξίδια.
  5. Τι δουλειά κάνει ο πατέρας σου;
  6. Μας αρέσει να κάνουμε βόλτα στην παραλία.
  7. Τι καιρό κάνει σήμερα στη Βουλγαρία;
  8. Ο Βασίλης δουλεύει ως μάγειρας σε ένα μικρό ξενοδοχείο στο κέντρο του Λονδίνου.
  9. Πότε θα πας στην Καβάλα;
  10. Τον Αύγουστο θα επισκεφτούμε τους φίλους μας στη Σικελία.

Grammar Exercise -Relative pronouns and adverbs

Fill in the gaps with the following relative pronouns or adverbs:
ό,τι, όσο, οποιοσδήποτε, οπωσδήποτε, οτιδήποτε, όποτε, οπουδήποτε, όπως, όποιο, που.
  1. Πρέπει, ......................, να έρθεις σ’ αυτήν τη συνάντηση.
  2. Ο Κώστας και η Μαρία, ...................... είναι αδέρφια, είναι καλοί μαθητές.
  3. ...................... θέλετε, πάρτε με τηλέφωνο να τα πούμε από κοντά.
  4. Βάλε ...................... θέλεις.
  5. ...................... και να ‘χει, κατόρθωσε να μεγαλώσει δύο παιδιά χωρίς τον άνδρα της.
  6. ...................... και να πας, θα σε βρω.
  7. ...................... και να κάνουν, ο πατέρας τους το θεωρεί λάθος.
  8. ...................... μπορεί να μάθει καλά Ελληνικά.
  9. Σου εύχομαι ......................επιθυμείς.
  10. Πάρε ......................βραχιόλι θέλεις.
Key to exercise
  1. Πρέπει, οπωσδήποτε, να έρθεις σ’ αυτήν τη συνάντηση.
  2. Ο Κώστας και η Μαρία, που είναι αδέρφια, είναι καλοί μαθητές.
  3. Όποτε θέλετε, πάρτε με τηλέφωνο να τα πούμε από κοντά.
  4. Βάλε όσο θέλεις.
  5. Όπως και να ‘χει, κατόρθωσε να μεγαλώσει δύο παιδιά χωρίς τον άνδρα της.
  6. Οπουδήποτε και να πας, θα σε βρω.
  7. Οτιδήποτε και να κάνουν, ο πατέρας τους το θεωρεί λάθος.
  8. Οποιοσδήποτε μπορεί να μάθει καλά Ελληνικά.
  9. Σου εύχομαι ό,τι επιθυμείς.
  10. Πάρε όποιο βραχιόλι θέλεις.