Του Νέστορος ανάκτορον
Η σταγόνα στο τζάμι κυλούσε δύσκολα, αργά,
χάθηκε.
Μικρά, ασήμαντα είναι τα πράγματα.
Την καθυστέρηση της ήττας
με εφήμερες νίκες εξοστρακίζω,
μάλλον μεταθέτω την ημερομηνία.
Έωλες λέξεις γεμίζουν τις σελίδες.
Με πυρσό στο χέρι στις σπηλιές,
με έναν κουβά νερό τον θεριστή, -
παραστέκομαι στους αυλητές της ορχήστρας.
Τα βουνά, το πέλαγος, του Απρίλη τα χρώματα
αγιάζουν με ήχους, εξαΰλωση.
Αυτά είπα και ύστερα ξεφύλισσα τον Όμηρο
που έγραφε για τον μελίρρυτο Νέστορα της Πύλου.
Αντίγραφο (,) Πινακίδων Βήτα Γραφής.
Οι Παν – άρχαιες ελιές, -
χαρακιές των εποχών, αγρύπνια,
τρύγος στους αμπελώνες,
ασύννεφος Αύγουστος.
Άγουρα όνειρα χρόνων παλιών επιστρέφουν,
ενδύουν τα σώματα.
Ποίηση άκλιτη, ανθίζουν τα κύματα.
Σερενές, «Γραμμική Γραφή Βήτα», Γαβριηλίδης: Αθήνα, 2015, σ. 13.
No comments:
Post a Comment