Manolis Anagnostakis -Μανόλης Αναγνωστάκης

Για πρώτη φορά θα τολμούσε ένα επικήδειο λίβελο.
Μανόλης Αναγωνστάκης, "ΥΓ.", Νεφέλη: Αθήνα 1992, σ. 13.

Επιτύμβιον

Πέθανες- κι έγινες και συ: ο καλός,
O λαμπρός άνθρωπος, ο οικογενειάρχης, ο πατριώτης.
Tριάντα έξη στέφανα σε συνοδέψανε, τρεις λόγοι
αντιπροέδρων,
Eφτά ψηφίσματα για τις υπέροχες υπηρεσίες που
προσέφερες.
A, ρε Λαυρέντη, εγώ που μόνο τόξερα τί κάθαρμα ήσουν,
Tί κάλπικος παράς, μια ολόκληρη ζωή μέσα στο ψέμα
Kοιμού εν ειρήνη, δεν θα 'ρθώ την ησυχία σου να ταράξω.
(Eγώ, μια ολόκληρη ζωή μες στη σιωπή θα την εξαγοράσω
Πολύ ακριβά κι όχι με τίμημα το θλιβερό σου το σαρκίο.)
Kοιμού εν ειρήνη. Ως ήσουν πάντα στη ζωή: ο καλός,
O λαμπρός άνθρωπος, ο οικογενειάρχης, ο πατριώτης.
Δε θά 'σαι ο πρώτος ούτε δα κι ο τελευταίος.
http://www.snhell.gr/anthology/content.asp?id=218&author_id=1
http://www.snhell.gr/lections/content.asp?id=22&author_id=1&page=anthology

Epitafio

Te has muerto – y tú también,fuiste: el bueno.
El hombre brillante, el cabeza de familia,el patriota.
Treinta y seis coronas te acompañaban, tres discursos de vicepresidentes,
Siete proposiciones por los excelentes servicios que prestaste.
Ah, amigo Lorenzo, sólo yo quien sabía qué basura eras,
Qué falsa moneda, una vida entera en la mentira
Que en paz descanses, no vendré a perturbar tu calma.
(Yo una vida entera en el silencio la rescataré
A muy caro precio y el pago no sera tu triste pellejo).
Descansa en paz. Como fuiste siempre en la vida: el bueno,
El hombre brillante, el cabeza de familia, el patriota.
No serás el primero ni mucho menos el último.
M. Anagnostakis. De El Objetivo, 1970.
http://interclassica.um.es/var/plain/storage/original/application/0bc156e717db8d446c5b4d91aba2aa48.pdf
"Τι ωραία βιβλία που γράφουμε, τι ωραία τραγούδια που ψάλλουμε, τι ωραία μνημόσυνα που κλαίμε".
Μανόλης Αναγνωστάκης, "Περιθώριο '68-'69", Στιγμή: Αθήνα 1985, σ. 27.