Fill in the gaps
with the correct missing word
«Για-ουρ-τά-κι;» α. …………… (μίλησε, ψιθύρισε, συλλάβισε)
το αγόρι και πλησίασε β. …………… (απότομα, προσεκτικά, επικίνδυνα) ένα κουταλάκι
στα λιπόσαρκα χείλη. Εκείνη κούνησε αρνητικά γ. …………… (το κεφάλι, το μέτωπο, το
πηγούνι) πέρα – δώθε.
«Γιαουρτάααακι, γιάγια! Να δ. …………… (μείνεις, γίνεις,
φύγεις) καλά!»
«Μια κουταλιά για μένα», ε. …………… (επέμενε,
υπέμενε, παρέμενε) το παιδί. Εκείνη άνοιξε ελάχιστα τα χείλη και κατάπιε. Το
παιδί έλαμψε. Περίμενε λίγο, μετά συνέχισε τη(ν) στ. …………… (δοκιμή, άσκηση, προσπάθεια).
«Τώρα για τη μάμα».
Η γυναίκα μισάνοιγε τα χείλη και κατάπινε αργά.
Μετά από 2-3 φορές έκλεισε τα μάτια και ψιθύρισε « ζ. …………… (Φτάνει, Προφταίνει,
Πλησιάζει ), Άντυ, όχι άλλο».
Το αγόρι η. …………… (καταλαβαίνοντας, ακούγοντας,
νιώθοντας) το «όχι άλλο» αντί να παρατήσει την προσπάθεια, πήρε φόρα κι άλλαξε
μέθοδο: «Γιάγια, μη λες «όχι, άλλο», όταν εγώ ήμουνα μικρός, έδινες εσύ
γιαουρτάκι».
Το επιχείρημα δεν έπιασε. Νέα προσπάθεια: «Να σου
πω ένα τραγουδάκι;»
«Μια ωραία πεταλούδα/ μια ωραία πεταλούδα με θ. ……………
(περίπλοκα, ποικίλα, πολύχρωμα) φτερά» πήρε να τραγουδάει το γαλανομάτικο αγόρι
με το ροδαλό δέρμα και τα πεταχτά αυτιά. Το χέρι του διέγραφε κύκλους στον αέρα
κάνοντας εικόνα το πέταγμα της πεταλούδας ι. …………… (πάνω, μπροστά, πέρα) στα
θαμπά μάτια της ηλικιωμένης γυναίκας.
Στο άκουσμα της παιδικής φωνής βρήκε τη δύναμη να
χαμογελάσει πάλι αχνά. Το πρόσωπο του παιδιού φώτισε από χαρά κι κ. …………… (ανέλαβε,
υπέβαλε, επανέλαβε): «Άλλη μια κουταλιά, γιάαγιά! Ο γιατρός είπε να τρως! Εσύ
με τάιζες, όταν πήγαινε η μάμα στη δουλειά, λ. …………… (ξέχασες, συνειδητοποίησες,
θυμήθηκες); Τώρα εγώ εσένα. Μεγάλωσε ο Άντυ σου!». Τα καστανά μάτια της γυναίκας
μ. …………… (είδαν, κοίταξαν, εξέτασαν) το αγόρι με μια γλύκα που ομόρφυνε όλο το
τσιμεντένιο περιβάλλον, εκείνο ν. …………… (ανταπέδωσε, υπέδειξε, απέδωσε) το
χαμόγελο κι άνθισαν τα ξερά ξ. …………… (φύλλα, τσαμπιά, κλωνάρια) του βασιλικού.
Μια ευωδιά απλώθηκε παντού.
«Ανθολόγιο αλληλεγγύης 2017», Καίτη Στεφανάκη, Ο Άντυ και η μάνα μου , Καλαθάκι:
Θεσσαλονίκη 2017, σσ. 62-63.
Key to exercise
«Για-ουρ-τά-κι;» συλλάβισε το αγόρι και πλησίασε
προσεκτικά ένα κουταλάκι στα λιπόσαρκα χείλη. Εκείνη κούνησε αρνητικά το κεφάλι
πέρα – δώθε.
«Γιαουρτάααακι, γιάγια! Να γίνεις καλά!»
«Μια κουταλιά για μένα», επέμενε το παιδί. Εκείνη άνοιξε
ελάχιστα τα χείλη και κατάπιε. Το παιδί έλαμψε. Περίμενε λίγο, μετά συνέχισε
την προσπάθεια. «Τώρα για τη μάμα».
Η γυναίκα μισάνοιγε τα χείλη και κατάπινε αργά.
Μετά από 2-3 φορές έκλεισε τα μάτια και ψιθύρισε «Φτάνει, Άντυ, όχι άλλο».
Το αγόρι ακούγοντας το «όχι άλλο» αντί να
παρατήσει την προσπάθεια, πήρε φόρα κι άλλαξε μέθοδο: «Γιάγια, μη λες «όχι,
άλλο», όταν εγώ ήμουνα μικρός, έδινες εσύ γιαουρτάκι».
Το επιχείρημα δεν έπιασε. Νέα προσπάθεια: «Να σου
πω ένα τραγουδάκι;»
«Μια ωραία πεταλούδα/ μια ωραία πεταλούδα με
πολύχρωμα φτερά» πήρε να τραγουδάει το γαλανομάτικο αγόρι με το ροδαλό δέρμα
και τα πεταχτά αυτιά. Το χέρι του διέγραφε κύκλους στον αέρα κάνοντας εικόνα το
πέταγμα της πεταλούδας μπροστά στα θαμπά μάτια της ηλικιωμένης γυναίκας.
Στο άκουσμα της παιδικής φωνής βρήκε τη δύναμη να
χαμογελάσει πάλι αχνά. Το πρόσωπο του παιδιού φώτισε από χαρά κι επανέλαβε: «Άλλη
μια κουταλιά, γιάαγιά! Ο γιατρός είπε να τρως! Εσύ με τάιζες, όταν πήγαινε η
μάμα στη δουλειά, ξέχασες; Τώρα εγώ εσένα. Μεγάλωσε ο Άντυ σου!». Τα καστανά
μάτια της γυναίκας κοίταξαν το αγόρι με μια γλύκα που ομόρφυνε όλο το
τσιμεντένιο περιβάλλον, εκείνο ανταπέδωσε το χαμόγελο κι άνθισαν τα ξερά
κλωνάρια του βασιλικού. Μια ευωδιά απλώθηκε παντού.
«Ανθολόγιο αλληλεγγύης 2017», Καίτη Στεφανάκη, Ο Άντυ και η μάνα μου , Καλαθάκι:
Θεσσαλονίκη 2017, σσ. 62-63.
